wg Strawińskiego/Roericha |
|
„Czy w powtórzeniu możliwa jest kreacja?” – Seminaria Immanentnej Wiosny to nie tylko spektakl teatralny. To długi proces próbowania, dochodzenia do odwiecznych prawd i pytań o sens istnienia, wychodzenia od rudymentarnych węzłów narracji, powtarzania jej utartych ścieżek i zbaczania z nich w nieznane zakątki, by w ich ciemnościach odnaleźć uśpionego Nowoczesnego Człowieka. By nie stał się On kolejnym, niezrozumiałym obiektem kultu mas, bezpieczną i pełną nadziei na ulgę i szczęście religią dla uśpionych producentów narodowego i światowego PKB, nieprzeliczalnego na tzw. PKB „na głowę”, niezbędna jest odpowiednia edukacja i zdyscyplinowana praktyka. Co (dziś!) należy uczynić, by Nowoczesny Człowiek stał się realny? Konieczne jest Wyzwolenie, uwolnienie się z więzów pętających indywidua w zbiorowej plątaninie niedokończonych osobowości, wyjście z ciasnych, acz bezpiecznych okręgów ciała, natury, tradycji i wstydu, które od wieków utrzymują wspólnotę. Seminaria Immanentnej Wiosny, a więc nieskończonego potencjału, w którym nieustannie rozpoczyna się Nowe, pozwolą najbardziej gorliwym uczestnikom osiągnąć ów stan Wyzwolenia.
Źródła: Część pierwsza – „Adoracja ziemi”: Część druga – „Ofiara”: (rekonstrukcja libretta Mikołaja Roericha do baletu „Święto wiosny” Igora Strawińskiego, na podstawie materiałów z Corrupted Files Archive, Digital Museum of Paris, w: Muzyka i sztuka średniowiecza, praca zbiorowa, pod red. Krzysztofa Cicheńskiego, wydawnictwo Nuova, Poznań, 2113 r.) Premiera: 18 marca 2011 Scenariusz i reżyseria: Krzysztof Cicheński |
![]() ![]() Foto: Maciej Zakrzewski |